उ

उ

उ ओहोर दोहोर गरिरहन्छे

सडकको एक छेउ बाट

म अर्कै छेउबाट नियालि रहन्छु उसका पदचाप

कोमल, हलुका छातिमै हिँडाएपनी नदुख्ला जस्तो

उ बेला बेला कानमा 

अल्झाइरहन्छे झरेको कपालको कल्फी

म आफ्नो कपाल कनाउँदै सोचिरहन्छु उसलाई

चन्चल चिटिक्क आँखैमा राखेपनी नबिझाउली जस्ति

उ रिसाउदा कुरा गर्दै फोनमा

घिसारिरहन्छे नाकमुनी चोर औँला

म आफ्नो ओठमा राखेर चोर औँला कल्पिरहन्छु

फुल, गुलाफ काँडै भएपनि नघोच्ला जस्तो

उ कहिले काहीँ बस बिसौनिमा

छोडिरहन्छे नेपाल यातायात, पर्खिरहन्छे

सानो भएपनी फराकिलो, भिड भएपनि

उसलाई अटाउन सक्ने टेम्पो, मेरो मन जस्तो

उ कहिले काहीं, घुमाइरहन्छे टाउको

चलाइरहन्छे मुख, बनाइरहन्छे टिकटक

फेरि दिक्दार भएर बन्द गर्छे सबै

मानौँ उसलाई डुएट गर्ने साथी चाहिएको छ, म जस्तो

उ बिर्सिएर केही, खोतल्दै ब्यागमा

जब आत्तिरहन्छे, हडबडाई रहन्छे

खल्तिमा भएको कलम घुरिरहन्छ मलाई

मानौँ उसैले लेख्न बाँकी प्रेम पत्र, खोजिरहेको जस्तो

उ ओहोर दोहोर गरिरहन्छे 

र त कोटेश्वर बस बिसौनी गार्डेन अफ ड्रिम्स भएको छ

उ देख्खिरहेकी छ र त यो जाम पनि

बिहेको जन्ती भएको छ

उ भेट्टि रहेकी छ र त 

यो जिन्दगी म्वाँ भएको छ

उ देख्खिरहेकी छ अहिले पनि

र त कविता पनि वाह! भएको छ।